Νέες κυκλοφορίες
από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο
Η καλή και η κακή
Ali Land
Σελίδες: 384
Ημερομηνία Έκδοσης: 01/03/2018
Η σελίδα του βιβλίου
εδώ
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Καινούργιο όνομα. Καινούργια οικογένεια. Ο λαμπερός. Καινούργιος. Εαυτός μου.
Η μητέρα της Άννι είναι σίριαλ κίλερ. Ο μόνος τρόπος για να τη σταματήσει είναι να την καταδώσει στην αστυνομία. Μάνα και κόρη θα χωριστούν, αλλά δεν θα ξεχάσουν η μία την άλλη. Με καινούργιο όνομα ?Μίλι? και με καινούργια ανάδοχη οικογένεια, το κορίτσι ελπίζει πως θα κάνει μια νέα αρχή. Πλέον μπορεί να είναι όποια θέλει. Όμως καθώς πλησιάζει η δίκη της μητέρας της, τα μυστικά του παρελθόντος δεν αφήνουν τη Μίλι να κλείσει μάτι. Γιατί η μαμά της Μίλι είναι σίριαλ κίλερ. Και το αίμα νερό δεν γίνεται…
ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΕΡ ΤΩΝ SUNDAY TIMES
ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ HEAT
ΜΕΤΑΦΡΑΖΕΤΑΙ ΣΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟ 20 ΓΛΩΣΣΕΣ
-----------------------------------------------------------------------------
Η βιβλιοθήκη της Άλκης Ζέη
Άλκη Ζέη
Η σελίδα του βιβλίου
εδώ
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Περιλαμβάνονται:
1. Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου
2. Η μωβ ομπρέλα
3. Κοντά στις ράγιες
4. Ο ψεύτης παππούς
5. Το καπλάνι της βιτρίνας
6. Ο θείος Πλάτων
Αν διάλεξα να γράψω για παιδιά είναι γιατί θέλησα να αποτυπώσω όσα σηµαντικά έζησε η γενιά µου, που φοβάµαι µην ξεχαστούν όταν θα έχουµε φύγει εµείς.
Το Kαπλάνι της βιτρίνας είναι σχεδόν αυτοβιογραφικό και περιγράφει τα παιδικά µου χρόνια στη Σάµο.
Έγραψα τον Μεγάλο περίπατο του Πέτρου για να µάθoυν τα παιδιά για την Κατοχή και την Αντίσταση.
Ο Θείος Πλάτων είναι η ιστορία µε το πάνινο γαϊδουράκι, δώρο του θείου Πλάτωνα στα παιδιά µου, όταν ζούσαµε στη Ρωσία.
Στο βιβλίο Κοντά στις ράγιες η ηρωίδα µου η Σάσα είµαι εγώ, σε µια άλλη εποχή όµως από αυτή που περιγράφεται στο βιβλίο.
Δυο ξεχωριστοί κόσµοι, παιδιά και µεγάλοι, που ζουν και αντιλαµβάνονται διαφορετικά τα γεγονότα, µικρά και µεγάλα. χωράνε όλοι κάτω από µια Μωβ οµπρέλα.
Στον Ψεύτη παππού δεν γράφω για γεγονότα της Ιστορίας, αλλά µια σύγχρονη ιστορία. Ο παππούς όµως είναι ο ίδιος Ιστορία.
-----------------------------------------------------------------
Ο πόλεμος της φωτιάς
Rosny J.H. Aine
Μεταφραστής: Ρίτα Κολαΐτη
Εικονογράφος: Ράνια Βαρβάκη
Σελίδες: 376
Ημερομηνία Έκδοσης: 01/03/2018
Η σελίδα του βιβλίου
εδώ
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Ένα κλασικό έργο, σε σύγχρονη ολοκληρωμένη μετάφραση, και με εξαιρετικές ασπρόμαυρες εικόνες της Ράνιας Βαρβάκη.
Πριν από εκατομμύρια χρόνια ο κόσμος ήταν πρωτόγονος. Τα ζώα, γιγάντια μαμούθ, βίσονες και τεράστια λιοντάρια, αποτελούσαν μόνιμο κίνδυνο για τον άνθρωπο. Και δεν υπήρχε γι’ αυτόν πιο πολύτιμος θησαυρός από τη φωτιά. Η αναζήτησή της όμως εγκυμονούσε πολλούς κινδύνους και η διεκδίκησή της αιτία άγριων μαχών…
Ο Πόλεµος της φωτιάς παραµένει το αριστούργηµα του «προϊστορικού» µυθιστορήµατος. Είναι το πιο γνωστό και πολυµεταφρασµένο µυθιστόρηµα του Ρονί και επισκιάζει το µεγαλύτερο µέρος του έργου του που ξεπερνάει τα εκατό βιβλία. Αφηγούµενος την εποποιία του Ναόχ και των συντρόφων του, ο Ρονί αναδεικνύεται σε εµπνευσµένο ποιητή παρά σε επιστήµονα, προσφέροντάς µας µια αλησµόνητη τοιχογραφία της προϊστορικής εποχής. Παρ’ όλα αυτά το έργο του χαρακτηρίζεται από άψογη τεκµηρίωση και δοµή και εµπνέει αρχαιολόγους και παλαιοντολόγους ακόµα και σήµερα.
Η ιστορία δηµοσιεύτηκε αρχικά σε συνέχειες από τον Ιούλιο του 1909 στο περιοδικό Je sais tout, καθώς και σε δύο άλλα περιοδικά το 1909 και το 1910. Σε βιβλίο κυκλοφόρησε το 1911, ενώ η πρώτη έκδοση µε εικονογράφηση έγινε το 1913, µε εικόνες του Μανουέλ Οραζί. Στον κινηµατογράφο µεταφέρθηκε για πρώτη φορά το 1914 από τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Ζορζ Ντενολά, ενώ η σύγχρονη µεταφορά του, σε σκηνοθεσία του Ζαν-Ζακ Ανό, βγήκε στις αίθουσες το 1981.
-------------------------------------------------------------------
Η παπουτσωμένη γάτα
Λίνα Σωτηροπούλου
Εικονογράφος: Ράνια Βαρβάκη
Ημερομηνία Έκδοσης: 01/03/2018
Σελίδες: 32
Η σελίδα του βιβλίου
εδώ
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Η ιστορία του παπουτσωμένου γάτου είναι γνωστή σε όλους.
Τι γίνεται όμως όταν ένας γάτος που δεν είναι σαν τους άλλους παπουτσωμένους γάτους συναντά στην αυλή την Πέπη, μια γάτα που ήταν πάντα καθωσπρέπει;
Όλα ξεκίνησαν… δε θυμάμαι ακριβώς πότε, γι’ αυτό ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
Μια φορά κι έναν καιρό –ό,τι μου είπαν θα σας πω–
ήταν η γατούλα Πέπη και ήταν πάντα καθώς πρέπει.
Πρόσεχε το ντύσιμό της, τα μαλλιά, το πρόσωπό της,
φόραγε ψηλά τακούνια και είχε απ’ αυτά μιλιούνια.
Όλα ήταν ήσυχα στην αυλή ώσπου...
Ώσπου ακούει μια φωνούλα: «Νιάου, νιάου, βρε γατούλα». Άραγε θα ζήσουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα;
-----------------------------------------------------------
Οι σύμβουλοι του Στάλιν
Τα επικίνδυνα χρόνια της σοβιετικής πολιτικής
Sheila Fitzpatrick
Σελίδες: 656
Η σελίδα του βιβλίου
εδώ
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
· Αργυρό Βραβείο Ιστορίας 2015 της επιθεώρησης Foreword Reviews
· Βραβείο 2016 του Τµήµατος Επικοινωνίας και Τεχνών του Αυστραλού Πρωθυπουργού
· Ένας από τους κορυφαίους ακαδηµαϊκούς τίτλους του 2016 σύµφωνα µε το περιοδικό Choice
ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
H διακεκριµένη ιστορικός Sheila Fitzpatrick καταπιάνεται µε τις δοµές εξουσίας στην ΕΣΣ υπό τον Στάλιν και ανατρέπει πολλές από τις κρατούσες απόψεις. Ο Ιωσήφ Στάλιν ήταν ο αδιαµφισβήτητος ηγέτης επί δεκαετίες, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και για τον δυτικό κόσµο, µε αποτέλεσµα οι περισσότεροι ιστορικοί να αντιµετωπίζουν τους αξιωµατούχους του ως πειθήνια όργανα µε διακοσµητικό ρόλο. Όµως στην πραγµατικότητα αυτοί οι αξιωµατούχοι µοιράστηκαν σε έναν βαθµό την εξουσία και λειτούργησαν ως µία συλλογική οµάδα διακυβέρνησης από τα τέλη της δεκαετίας του ’20 ως τον θάνατο του Στάλιν.
Μετά από εκτεταµένη, πρωτότυπη έρευνα, η συγγραφέας παρουσιάζει πρώτη φορά σε βάθος αυτό τον στενό κύκλο. Περιγράφει πώς αυτοί οι σύντροφοι συνεργάζονταν στενά µε τον ηγέτη τους, τον οποίο φοβούνταν αλλά και θαύµαζαν: από τον Μπέρια, που η υπόλοιπη οµάδα φρόντισε να εκτελεστεί αµέσως µετά τον θάνατο του Στάλιν· τον Μόλοτοφ, που παρέµεινε µέλος της οµάδας ακόµα και όταν συνέλαβαν και εξόρισαν τη σύζυγό του· τον Ορτζονικίτζε, υπεύθυνο της βιοµηχανίας· τον Αντρέγεφ, που πήγαινε στις εκκαθαρίσεις ακούγοντας Μπετόβεν σε ένα φορητό γραµµόφωνο· ως τον Χρουστσόφ, που διέλυσε τελικά την οµάδα το 1957.
Από τις Μεγάλες Εκκαθαρίσεις και τον B΄ Παγκόσµιο ως την παράνοια των ύστατων χρόνων του σταλινισµού, το βιβλίο παρουσιάζει µια ολότελα νέα εικόνα του Στάλιν µέσα στον περίγυρό του – µια εικόνα που αλλάζει την αντίληψή µας για τη διακυβέρνηση του σοβιετικού καθεστώτος.
-------------------------------------------------------------------------
Σ' ανοίγω, σε κλείνω
Λώρη Κέζα
Εικονογράφος: Γιώργος Πετρίδης
Σελίδες: 56
Ημερομηνία Έκδοσης: 01/03/2018
Η σελίδα του βιβλίου
εδώ
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Όλα ξεκίνησαν μια Κυριακή κανονική, που η Λιου και ο μπαμπάς της χάζευαν στο υπαίθριο παζάρι και η μικρή είδε ένα παλιό τηλεκοντρόλ. «Το θέλω αυτό, είναι μαγικό» είπε η Λιου, επειδή κατάλαβε αμέσως περί τίνος πρόκειται, κατάλαβε ότι αυτό το πράγμα, το μαύρο πλαστικό, είχε πέσει από τον ουρανό και ήταν πραγματικά πολύ ξεχωριστό. Κι έτσι από εκείνη τη μέρα, χάρη σ’ αυτό, η Λιου είχε τον έλεγχο σε όλα: Χαμήλωνε τη φωνή των γονιών της, όταν της έλεγαν να κάνει κάτι που δεν ήθελε, άλλαζε τα λόγια τους, τους έσβηνε. Όλα πήγαιναν τέλεια, ώσπου η μαμά και ο μπαμπάς κατάλαβαν τι συνέβαινε και πήραν το τηλεκοντρόλ στα χέρια τους…
-----------------------------------------------------------------
Υπό το κράτος του τρόμου
Τάσος Καλούτσας
Ημερομηνία Έκδοσης: 01/03/2018
Η σελίδα του βιβλίου
εδώ
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Το παράξενο χόμπι ενός συνταξιούχου πρώην υπαλλήλου που κρύβει στην ψυχή του ένα φοβερό «μυστικό».
Η απόδραση ενός οικογενειάρχη με προβλήματα από την κόλαση της μεγαλούπολης και την καταστροφική μανία των διαδηλωτών-κουκουλοφόρων.
Ένας άντρας, που βιώνει το άγχος της απόλυτης μοναξιάς του στις γιορτές, γίνεται ο μοναδικός «άσος της νύχτας».
Μια όμορφη οικιακή βοηθός από την ανατολική Ευρώπη, που θεωρεί ότι έχει ξεπέσει κοινωνικά στη χώρα που τώρα εργάζεται.
Ένας πρόσφυγας, δυνάμει παλαιστής, χαραμίζεται σ’ ένα επάγγελμα που δεν του αξίζει.
Η απελπισία ενός πατέρα που θέλει να γλιτώσει από την αρρώστια του, αλλά κι από τη θηλιά αγάπης των δικών του ανθρώπων.
Το όνειρο μιας ολόκληρης ζωής ενός επιτυχημένου βιοτέχνη που σβήνει ξαφνικά και άδοξα.
Ο διχασμός προσωπικότητας ενός νέου οικογενειάρχη που νιώθει ενοχές για τα δεινά που υποφέρουν οι συνάνθρωποί του.
Η απεγνωσμένη έκκληση για βοήθεια ενός άντρα που απειλείται να πέσει θύμα εγκλήματος.
Η δραματική απόπειρα ενός συγγραφέα, με αφορμή τον τρόμο της προσωπικής του ζωής, να συγγράψει ένα βιβλίο.
Αυτές είναι μερικές από τις (23) ιστορίες καθημερινότητας του βιβλίου, των οποίων οι πρωταγωνιστές, παρόλο που βιώνουν συχνά οδυνηρές καταστάσεις από τις συγκυρίες μιας δύσκολης πραγματικότητας (ως παρεπόμενα της πολυδιάστατης και μακροχρόνιας κρίσης που μαστίζει όχι μόνο τον τόπο μας, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο), προσπαθούν να διατηρήσουν εν ενεργεία μέσα τους έναν θερμό πυρήνα ονείρου, αντίστασης και καλοσύνης.
--------------------------------------------------------------------------
Από πού κι ως πού όλοι οι αγώνες είναι δίκαιοι;
Μια συζήτηση για τη Δημοκρατία στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης
Σταύρος Τσακυράκης , Απόστολος Δοξιάδης
Σελίδες: 120
Η σελίδα του βιβλίου
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
O Σταύρος Τσακυράκης, καθηγητής Συνταγµατικού Δικαίου στο Πανεπιστήµιο της Αθήνας, καλεσµένος της ελληνικής κοινότητας του Πανεπιστηµίου της Οξφόρδης, συζητά µε τον συγγραφέα Απόστολο Δοξιάδη για τη Δηµοκρατία στη Μεταπολίτευση. Μερικά από τα θέµατα που τους απασχολούν:
• Είναι η αντίσταση στη δικτατορία µυθοποιηµένη;
• Πώς µας καθόρισαν τα πρώτα µεταπολιτευτικά χρόνια;
• Από πού κι ως πού όλοι οι αγώνες είναι δίκαιοι; Ο ρόλος του συνδικαλισµού στην ελληνική κοινωνία.
• Τι είναι το κράτος; Είµαστε όλοι εµείς;
• Η λειτουργία των ελληνικών πανεπιστηµίων, ο φοιτητικός συνδικαλισµός και η ίδρυση µη κρατικών πανεπιστηµίων.
• Συγκρούεται η αρχή της ισότητας µε την ελευθερία;
• Υπάρχει πρόβληµα ελευθερίας λόγου στην Ελλάδα;
• Ποιος ο ρόλος της δικαιοσύνης στη σύγχρονη δηµοκρατία;
Το μεθυστικό κλίμα νοήματος που έδινε η αντίσταση σε όσους έδρασαν κατά της δικτατορίας εκείνα τα χρόνια δεν μπορείς να το μεταδώσεις αν δεν το έχεις νιώσει ο ίδιος. Αυτό το αίσθημα βαθύτατου νοήματος δεν μπορείς να το εγκαταλείψεις εύκολα. Την απώλειά του, μεταδικτατορικά, μπορώ να την περιγράψω πιο ευαίσθητα ως απώλεια αγαπημένου προσώπου ή, σκληρότερα, με την απώλεια που νιώθει κάποιος τοξικομανής όταν του παίρνουν τα ναρκωτικά του. Πολλοί από όσους έζησαν σε αυτό το κλίμα δεν χειρίστηκαν καλά την απώλεια, δηλαδή δεν την πένθησαν.
Απόστολος Δοξιάδης
Έχετε ακούσει εσείς στις μέρες μας κανέναν αγώνα που να θεωρείται άδικος; Βγήκαν ας πούμε οι αγρότες και έκλεισαν τους δρόμους. Τι θέλουν; Λεφτά. Από ποιον τα θέλουν τα λεφτά; Από μένα. «Δίκαιος ο αγώνας!» Γιατί; Αν τα θέλουν πρέπει να με πείσουν, όχι με το ζόρι. Έτσι δεν είναι; Έχετε ακούσει εσείς κανέναν να λέει για κάποια κινητοποίηση ότι είναι άδικη; Ότι δεν συμφωνεί μαζί της; Εγώ δεν ξέρω, δεν έχω στο μυαλό μου καμία. Όλοι αγωνίζονται. Για τι αγωνίζονται; Για να πάρουν παραπάνω λεφτά. Σοβαρά; Αυτοί είναι οι αγώνες που υποτίθεται ότι κάνουν; Και όποιος αγωνίζεται είναι καλός, ακόμα και άμα καθαρίζει ανθρώπους; Αλλά θέλω να ρωτήσω: Από πού κι ως πού όλοι οι αγώνες είναι δίκαιοι; Η πεποίθηση ότι είναι δίκαιοι είναι παιδί της δικτατορίας.
Σταύρος Τσακυράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου