Βιβλιοκριτική: «Μην το πεις πουθενά» της Kate Hamer

Γράφει ο Κωνσταντίνος Σπανός


Η άποψή μου: 

Το «Μην το πεις πουθενά» της Kate Hamer είναι ίσως, το δυνατότερο ψυχολογικό θρίλερ του 2018. Η γραφή της εμβαθύνει τόσο σε καταστάσεις και καθημερινά συμβάντα που κάνει τον αναγνώστη να θλίβεται με αυτά που συμβαίνουν γύρω του. Έχει το χάρισμα να σου μεταδίδει την ψυχωτική αλήθεια κάποιου πονεμένου και συνάμα κακού χαρακτήρα που ζει για να βασανίζει το παιδί του. Έντονα συναισθήματα και έντονες εικόνες που συνθέτουν ένα άκρως κρύο τοπίο. Οι σελίδες φεύγουν ανάλαφρες αλλά σε γεμίζουν ενοχές ή άλλοτε μίσος για την κατάσταση που επικρατεί μέσα σε εκείνο το σπίτι. Η συγγραφέας «χτυπά» ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, το οποίο είναι η βία μέσα στο σπίτι και αυτό κάνει όλη την ιστορία πιο ενδιαφέρουσα - για να μάθουμε τι θα συμβεί στο τέλος.

Η Ρούμπι μένει με δυο γονείς την Μπάρμπαρα και τον Μικ, οι οποίοι την υιοθέτησαν. Δυο γονείς που την κακομεταχειρίζονται καθημερινά με αρχηγό τον πάτερα της, που την χτυπά σε κάθε ευκαιρία που βρίσκει. Με μια μητέρα ανάξια να σταματήσει την όλη κακή κατάσταση που επικρατεί. Η Ρούμπι θέλει πάση θυσία να βρει την πραγματική της οικογένεια και φαίνεται πως έχει βρει τον δικό της τρόπο να ξεφεύγει λίγο από την καθημερινότητα που την σκοτώνει· δημιουργώντας έναν αέρινο μυστικό φίλο.

Ο Σκιάς, είναι ντροπαλός, συμπονετικός και ζηλεύει πολύ τη ζωή της, σε σημείο που θα ήθελε εκείνος να ζούσε - αντί για την Ρούμπι. Εκείνη πιστεύει πως η γυναίκα που είδε κρεμασμένη πίσω από το σπίτι της, δεν ήταν απλά, μια απλή φαντασία, άσχετα αν δεν την πίστεψε κανείς. Τώρα, η Ρούμπι πρέπει να βάλει σε τάξη τις σκέψεις της και να αποδείξει σε όλους όσο και στον ίδιο της το εαυτό, πως η νέα ειδικότητά της ως «κυνηγός χαμένων ψυχών» συνάδει και στην πραγματικότητα.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Μην το πεις πουθενά

Kate Hamer

Mε λένε Ρούμπι. Ζω με την Μπάρμπαρα και τον Μικ. Δεν είναι οι πραγματικοί μου γονείς, μου λένε όμως τι να κάνω και τι να πω. Πρέπει να λέω πως τις μελανιές στα μπράτσα μου και το μαυρισμένο μάτι μου τα έπαθα πέφτοντας απ’ τη σκάλα.

Είναι, όμως, και πράγματα που δεν λέω. Δεν θα τους πω ότι θα ψάξω τους πραγματικούς μου γονείς. Δεν θα βγάλω άχνα για τον Σάντοου, που κάθεται στη σκάλα, ή την κυρία που είδα πηγαίνοντας για ύπνο.

Είμαι κυνηγός χαμένων ψυχών και θα βρω την πραγματική μου οικογένεια. Και δεν θα αφήσω τον Μικ να με σταματήσει. 

Ένα μυθιστόρημα ενηλικίωσης, στην κόψη του μαγικού ρεαλισμού και του ψυχολογικού θρίλερ. Μια στοιχειωμένη ιστορία για τα φαντάσματα που κουβαλούν οι ζωντανοί• για την αγάπη και την απώλεια• για την οικογένεια και τη φιλία, ειπωμένη από την αέρινη Ρούμπι, μια έφηβη που κατοικεί τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν.

ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Ένα ιδιαίτερο, υπέροχο βιβλίο… Θα σας αιχμαλωτίσει. 

Rosamund Lupton, συγγραφέας

Χάρη στην αφηγηματική δεινότητα της Hamer, το διάβαζα σαν να εξαρτιόταν από τη δική μου ανάγνωση η τύχη της Ρούμπι.

Grazia

Ο ρυθμός της ιστορίας επιταχύνεται από σελίδα σε σελίδα και πιάνεις τον εαυτό σου να έχει καθηλωθεί από την παράξενη ατμόσφαιρα ως την τελευταία λέξη.

Financial Times

Η Hamer γράφει με μεγάλη επιδεξιότητα και συναισθηματικό βάθος για τη σύγχυση της εφηβείας και της ταυτότητας, τον δεσμό μεταξύ μητέρας και κόρης και τη λυτρωτική δύναμη της αγάπης.

Observer

Η σελίδα του βιβλίου εδώ 

Kυκλοφορεί 

από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο