Βιβλιοκριτική: «Αμνησία» του Federico Axat


Γράφει
ο Κωνσταντίνος Σπανός

Η άποψή μου

Μετά την πολύ μεγάλη επιτυχία που γνώρισε με το τρίτο του βιβλίο, την Τελευταία έξοδο, ο Federico Axat επιστρέφει με την Αμνησία, ένα αγωνιώδες θρίλερ με πολύ δυνατή πλοκή και έντονη αφηγηματική δράση.

Ο ήρωας του βιβλίου είναι ένας άνδρας με τραυματισμένο παρελθόν. Το παρόν του είναι βυθισμένο στον αλκοολισμό που τον καταβάλλει καθημερινά και δεν του δίνει περιθώρια διαφυγής. Κι ενώ οι υποσχέσεις που έχει δώσει στους άλλους κυρίως (όπως στην πρώην γυναίκα του, την κόρη του αλλά και άλλους) ότι θα το παλέψει με την εξάρτησή του αυτή πληθαίνουν, εντούτοις, εκείνος συνεχίζει την κατηφορική πορεία του που δεν έχει γυρισμό.

Μέχρι τη στιγμή που συνέβη κάτι αναπάντεχο: μια μέρα μετά το ξύπνημά του βρίσκει στο σαλόνι του μια νεκρή νεαρή γυναίκα, την οποία δεν θυμάται καθόλου, αλλά παραδόξως του προξενεί μια περίεργη αίσθηση οικειότητας. Αμέσως, ο πανικός και ο φόβος τον καταβάλλει, αφού όλα συνηγορούν κατά αυτού – παρά το γεγονός της αμνησίας του. Το κυνηγητό με την αγωνία, την ταραχή του αλλά και η απελπισία του, τον οδηγούν τελικά σε μια συνταρακτική αποκάλυψη.

Γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, η αμνησία, είναι ένα συνταρακτικό μυθιστόρημα που εντείνει τα ερωτηματικά του αναγνώστη και προσφέρει πλούσιο σασπένς σε κάθε σελίδα του.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.



Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Federico Axat


Ξύπνησα µέσα σε µια δίνη αβεβαιότητας, όπως συνέβαινε συνήθως όταν µεθούσα και έπεφτα σε άλλο κρεβάτι από το δικό µου. Η πρώτη µου επαφή µε την πραγµατικότητα ήταν το απόµακρο τρίξιµο της κούνιας στην µπροστινή βεράντα• η δεύτερη, το χτύπηµα της λάµπας καθώς τεντωνόµουν, πριν ακόµη ανοίξω τα µάτια µου. Το µοιραίο που στοίχειωνε τη ζωή µου τελευταία έκανε τη λάµπα να πέσει και να γίνει χίλια κοµµάτια. Εκείνη τη στιγµή συνειδητοποίησα ότι ήµουν ξαπλωµένος µπρούµυτα στο πάτωµα. Τότε µε την άκρη του µατιού µου διέκρινα το σώµα. Όλο αυτό κράτησε λιγότερο από µισό λεπτό, στο µυαλό µου όµως τα γεγονότα εκτυλίσσονταν µε τροµαχτική βραδύτητα. Γύρισα το κεφάλι, σίγουρος πως κάτι δεν πάει καλά, και είδα το κορίτσι, µε το πρόσωπο στραµµένο στο πάτωµα, σκεπασµένο µ’ ένα λευκό σεντόνι. Το κεφάλι ήταν ελαφρώς γερµένο δεξιά, στο µέρος που στεκόµουν, τα µάτια διάπλατα ανοιχτά.

Τι θα έκανες αν ξυπνούσες µε ένα πτώµα στο σαλόνι σου χωρίς καµία ανάµνηση από τις τελευταίες ώρες της ζωής σου;

Share:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Facebook

Αναγνωστες

Στη Φωτια της Επαναστασης (Η Τριλογια της Επαναστασης #1) - Ελσα Σπανου (Εκδοσεις Ελκυστης)

ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ SITE

ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου

ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ